Astrologie is de oermoeder van alle godsdiensten en de astronomie. Op hun beurt hebben religie en wetenschap doorheen de laatste eeuwen geprobeerd om astrologie in het verdomhoekje te duwen. Maar zelfs in de 21ste eeuw blijft de astrologische kennis niet weg te denken; hetzij voor de één als folklore, hetzij voor de ander als een wezenlijk onderdeel van spirituele beleving, divinatie en/of psychologische ondersteuning.

In de 20ste eeuw werd er een sterk onderscheid gemaakt tussen de traditionele astrologie en de moderne astrologie. De dieptepsychologie en de theorieën van Jung rond archetypen en synchroniciteit waren daarbij een inspiratiebron voor de moderne astroloog. Ook het principe van 'vrije wil' en 'mogelijkheden' werd lijnrecht geplaatst tegen de voorspellende en bepalende opvattingen van de traditionele astrologie. De aanhangers van de moderne astrologie zijn nog steeds zeer actief, al worden ze een dagje ouder. Ze hechten vooral aandacht aan de geboortehoroscopen en spreken over psychologische astrologie (verwijzend naar de diepte-psychologie). Zij proberen ook zoveel mogelijk afstand te nemen van het voorspellende karakter van de horoscopen. Met de komst van de new age en tot ver in de jaren tachtig kende de psychologische astrologie haar hoogtepunt.

Sinds de eeuwwisseling is er sprake van een nieuwe strekking; de postmoderne astrologie. De 18de en 19de eeuw waren een donkere periode waar onder druk van kerk en vooral wetenschap in het westen de astrologie haast volledig van het toneel verdween. Tijdens de 20ste eeuw had de moderne astroloog dan weer geen oog meer voor de traditionele waarden van de astrologie zoals die werd beoefend voor de 17de eeuw. Zo ontstond er een heuse breuk tussen traditionele en moderne astrologie. De nieuwe astroloog van de 21ste eeuw poogt beiden te verzoenen. De discussie blijft echter bestaan rond vrije wil versus lot. Zo is er nu naast de postmoderne astroloog eveneens sprake van de neotraditionele astroloog die lotsbesteming veel meer laat overheersen.