De naam is afgeleid van de Engelstalige benaming Planting Moon, en wordt ook gebruikt door de hedendaagse Pagan als benaming voor de maan van juni. Enkele andere namen voor deze maan zijn: Pollenmaan (ééntje voor de niezers en snothoofden onder ons) , Paardenmaan en Maan van de Aardbei. Deze laatste vind ik persoonlijk zeer toepasselijk en smakelijk.

In de natuur heeft alles zowat zijn plaats gekregen en de laatste groeifase begint. Spiritueel gezien bevordert deze maan rust. Ze staat voor gestage groei en verandering, en soms staat ze zelfs voor de nakende vervollediging of eindbestemming van voornemens en plannen die je onder de vorige manen hebt ontwikkeld. Het juiste moment voor introspectie, en om na te gaan of bepaalde verantwoordelijkheden, verplichtingen en verbintenissen die je hebt aangegaan wel tot een zinvol resultaat leiden. Voor beoefenaars van het occulte is het een uitgelezen tijd om aan divinatie te doen en te werken met kruiden en planten.

Deze maan staat tevens in het teken van liefde. Denk maar aan de speelse “Midzomernachtsdroom” van Shakespeare. En alzo komen we onvermijdelijk in de midzomervieringen terecht, alvast toch voor de Pagans en Wiccans in onze streken want hier in de lage landen wordt er algemeen weinig aandacht aan besteed. Nochtans worden er in vele andere landen vreugdevuren ontstoken rond 21 juni, het is immers de dag van de zonnewende waarbij het korten van de dagen terug wordt aangekondigd.
De midzomervieringen gaan ver terug in de tijd en vonden reeds plaats voor de kerstening in Europa. De kerk maakte er later de feestdag van Johannes De Doper van want midzomernacht vieren was een heidens gebruik, en dus des Duivels. Die feestdag valt op 24 juni net als de oude vieringen omdat volgens de Juliaanse kalender de zonnewende op die dag plaatsvond. Dat wij weinig bekend zijn met de vreugdevuren van 21 juni komt doordat het verbod van de Katholieke kerk hier streng werd afgedwongen, en aldus goed werd nageleefd. Na de kerstening werd er zelfs meer en meer geloofd dat de nacht van de zonnewende een heksennacht was waarop zij feesten en orgieën organiseerden met allerlei duistere wezens.

Midzomernacht ging, en gaat nog steeds verder dan het ontsteken van de vreugdevuren op zich. Door vuren te ontsteken blijven duistere krachten en wezens gekooid nu de nachten terug terrein beginnen te winnen op de dag. Het is tevens een nacht waarin de wereld van magie (nu vaak magick genoemd) gemakkelijk toegankelijk is, en bepaalde bloemen en kruiden het meest helend en geneeskrachtig zijn. Zij worden nog steeds geplukt en gebruikt in heilzame rituelen.

Natuurlijk ontbrak het tevens de grootste feestneuzen uit onze geschiedenis, de Romeinen, niet aan een feestdag op de zonnewende van juni. Zij vierden Fors Fortuna. Fortuna was de Godin van voorspoed en geluk maar eveneens van lot en toeval. Zij regeerde met de Hoorn Des Overvloeds waarmee ze schonk, en met het roer waarmee ze richting kon geven. Maar evengoed bediende zij het zonnewiel, beter bekend als het rad van fortuin; met één draai kon ze je overleveren aan het toeval. De Romeinen zakten rond de zonnewende af naar haar tempels en organiseerden een festival in haar naam. Er werd gebeden voor vervulling van wensen, en naakte jonge vrouwen versierd met verse bloemen wierpen zich voor het altaar smekend om vruchtbaarheid. Echter zoals het een goed Romein betaamt was het niet alleen een sobere dienst van bloemenoffers en gebeden; tijdens het festival vloeiden wijn en andere dranken rijkelijk, en werd er uitbundig gedanst. Massale “Dance-festivals” bestonden al wel degelijk sinds de oudheid, en oh ja, voor zij met wellustige verbeeldingskracht, die naakte jonkvrouwen met hun weinig verhullende bloemenslingers en -kransen namen welwillend deel.